Stop met vergaderen en ga beslissen.

Sommige mensen spenderen een groot deel van hun werktijd aan vergaderen. Vroeger noemde met dat de BOKSAT meeting (Bunch Of Guys Sitting Around Talking). Oeverloos gezwets zonder duidelijke uitkomsten, of zelfs besluiten, alle neuzen dezelfde kant op en natuurlijk conformeren aan de groep. Uiteraard is iedereen altijd aanwezig maar de meesten zwijgen of zien het met lede ogen aan. Effectief een efficiënt beslissen gaat ook over slim omgaan met de schaarse tijd die iedereen heeft.

Een aantal tips:
‒ Bepaal eerst wat het doel van de sessie is voordat je de uitnodiging de deur uit stuurt. Niet iedereen hoeft altijd bij iedere stap (zoals beeldvorming, oordeelsvorming of besluitvorming) aanwezig te zijn;
‒ Stel van te voren het probleem vast voordat je in een (brainstorm)sessie oplossingen probeert te bedenken;
‒ Voorkom groepsdenken door bijvoorbeeld alle aanwezigen zonder voorbehoud aan het woord te laten, door het stellen van open vragen (in plaats van zoeken naar bevestiging) of door van te voren een ‘advocaat van de duivel’ aan te wijzen;
‒ En tot slot: stel een goede gesprekleider of facilitator aan die tijd en doelen in de gaten houdt en een sfeer creëert waarin andersdenken gestimuleerd wordt en iedereen meedoet.

Goed beslissen is soms ook een Plan B hebben

Goed beslissen is soms ook een Plan B hebben

Afgelopen week een leuk en verhelderend gesprek gehad met Gert Kogenhop van BCM+ (https://www.bcmplus.nl/), Business Continuity Management Specialist van het eerste uur. Wat ik geleerd heb is dat het onverwachte met een grote impact verrassend uit de hoek kan komen. Denk bijvoorbeeld aan een cyberaanval op uw IT-afdeling, een grote brand, stroomstoring, ketenonderbreking (bijv. de storing bij Aircraft Fuel Supply op Schiphol), extreme weersomstandigheden, griepgolf etc. Het buzzword hiervoor is resilience maar waar het om gaat is welke besluiten moet ik nu nemen om ervoor te zorgen dat als een incident je continuïteit in gevaar brengt je er snel weer bovenop komt. En daar heb je dan soms een Plan B voor nodig.

Risicomanagement en besluitvorming

Stelt u zich eens voor. U wordt gevraagd te investeren in een nieuwe ‘business opportunity’. Het initiële voorstel geeft de volgende inzichten in succesfactoren:
– de kans van noodzakelijke ondersteuning van het idee door key-personeel is uiterst groot. U schat in dat er een kans van 5 uit 6 is dat dit geen probleem oplevert;
– er zijn aanvullend drie goede salesmensen nodig. Van 2 weet u voor 95% zeker dat we willen komen, van één schat u een kans van 7 op 10 in dat zij hier interesse in heeft;
– in maar 20% van de gevallen zullen bestaande online distributiekanalen het idee kunnen dwarsbomen. Voor de overige 80% worden geen problemen voorzien;
– er is nog een kleine restkans van 1 op 10 dat nu nog onvoorziene omstandigheden (onvoorziene risico’s) het succes van het idee in de weg kunnen staan.
Wat is u eerste intuïtieve oordeel over dit project. Hoe groot schat u de kans van slagen in gegeven de verstrekte informatie. Meer dan 75%, meer dan 60%? Minder dan 50%?

Verbaast het u dat de kans van slagen slechts 38% is, nl. [0,83*(0,95*0,95*0,7)*0,80*0,90]? NB. Deze ‘opgave’ is onderdeel van de workshop “Kwaliteit van besluitvorming”. Ik vertel u er graag meer over.

Nudging van besluitvorming

Naast debiasing van denkfouten bij besluitvorming is nudging het volgende aandachtsgebied van managers waarbij gedragswetenschappelijke inzichten gebruikt worden om mensen te verleiden de juiste keuze te maken zonder opties te verbieden of te sturen met economische prikkels. Mensen worden als het ware met zachte hand in de goede richting geduwd. Bij nudging wordt de keuze zo vorm gegeven dat het: makkelijk is, leuk is om te doen, sociaal wenselijk is en op het juiste moment wordt aangeboden. Naast de afdeling marketing – het nudgen van klantgedrag – is met name bij HR (o.a. werving, personeelsplanning, opleiding en ontwikkeling)  interessant om eens door te denken wat de opbrengsten kunnen zijn. Wilt u meer weten hoe u met nudging de besluitvorming en het gedrag van medewerkers en klanten op een goede manier in de juiste richting kunt sturen? Maak een afspraak met mij en ik wijs u in de goede richting: Mijn contactgegevens zijn: 06-27040753 of j.steffes@steffes.nl

Slecht weer voor beslissers op komst?

Bij budgetteren, planningen en besluiten wordt nog wel eens gewerkt met drie scenario’s: een realistisch, optimistisch en pessimistisch scenario. Ook wel base case,  best case en worst case genoemd. Bij worst-casescenario’s zie ik doorgaans dat alle onzekerheden op de relatief laagste denkbare waarde worden gezet. Dus bijvoorbeeld: verkoopvolume valt tegen, concurrentie neemt toe, prijs is wat lager dan gedacht en vaste en variabele kosten zijn hoger dan bij een base-casescenario. Op zichzelf geen verkeerde aannames, zij het dat bij een worst-casescenario alle risico’s en onzekerheden tegelijkertijd negatief zijn. En wat is de kans daarop? Meestal zeer gering. Dit zelfde principe geldt trouwens ook voor de best-casescenario. Niet echt realistisch dus. Er is een paar (tienden) procent kans op een worst case en een paar (tienden) procent kans op een best case. En dat biedt doorgaans onvoldoende inzicht om een goede beslissing te kunnen nemen. Het echte verhaal ligt namelijk daar tussen in. Welke risico’s en onzekerheden hebben de grootste invloed op de uitkomsten en hoe is de (cumulatieve) kansverdeling verder opgebouwd. Zoals bijvoorbeeld: hoe groot is de kans op een positief rendement (winst), hoe gevoelig zijn de uitkomsten voor wijzigingen in prijzen, etc. De technieken die hierbij horen zijn niet de simplistische scenario’s zoals boven geschetst maar Decision Analysis technieken zoals beïnvloedingsdiagrammen, tornadodiagrammen, decision tree’s of monte carlo analyse en cumulatieve kansverdelingen. Duizelt het u al? Ik vertel u graag hoe u dit goed en uitlegbaar kunt toepassen.

Joep Steffes, +31(0)6 270 407 53 of j.steffes@steffes.nl